Pekok Tapijak Arang

Babagai caro induak samang mamulie an si Pekok. Dipuji puji bakatarangan. Dianjuang satenggih langik. Dimandikan jo bungo rampai. Ditinggihan jo balon bagai. Tapi hasianyo ndak barubah cepuk diabuih. Pekok tatap sajo hino.

Kini Pekok lah pindah lalok. Majilih Karapatan mamutuih Pekok basalah. Kecek Katua Majilih si Pekok bukan korban kebatilan, sarupo dituduahkan dek mukaluak gantayangan. Tapi si Pekok biang kerok kaributan dalam kampuang.

Pituah Ungku Majilih mangecek an, Pekok sacaro sah mayakinkan babuek salah. Inyo malangga aturan, karano tu langsuang dikabek sasuai jo undang nan duo puluah. Sajak itu Pekok tamasuak urang tapijak arang. Tapak kakinyo lah hitam.

Kok caro dahulu, dirantai batih Pekok, disuruah karajo rodi. Tapi, kini alam lah barubah. Apo lai untuak Pekok, alam basahabat bana. Caliak sajo minun makannyo takalo kamasuak kandang baru. Ado aia kamasan jo kacang tojin. Indak itu sajo doh sanak. Tibo pulo urang tenggih pangkek mangawaninyo duduak mamatangan hari.

Limbak nan dari pado itu. Di jalanan urang suruhan Pekok makiak makiak. Sasuai pasanan induak samang, mukaluak ko mahariak hariak an, Pekok ndak basalah. Sungguah pun bakilah bana urang suruhan mangecek baso Pekok tapijak tapuang, Ungku Ungku Majilih ndak bisa diota.

Baliau nan jadi juri tu urang pilihan. Ndak bisa dibawok baganjua, basudi basiasek. Dek baliau tu tabujua lalu tabulintang patah. Nan bungkuak musti dimakan saruang. Sadang bak kini dalam iduik banagari, Majilih Karapatan, jadi kabanggaan dek urang kampuang.

Sudah mandanga kaputusan Ungku Majilih, anak sian Pekok nan samulo manari nari kagirangan, langsuang pinsan. Ado lo takah urang kamasukan. Tapi sadonyo tu, cuma sandiwara. Ndak ado gai nan ikhlas takah anak anak surau nan baujan bapaneh jalan kaki payi sumbayang bajamaah.

Anak sian Pekok barabuik mambiak makanan. Mambuang sarok sambarangan. Kudian lah panek batanggang, dapek sangu ciekpiyah limobilih. Manjinjiang kantoang asoi pulo, baok baka pulang ka rumah.

Samantaro itu. Tipak kabakeh diri Inggih. Mandanga pawarihnyo lah pindah tampek tingga, Mak Inggih nan salamoko sayang ka Pekok, kini mulai jago jarak.

"Kito caliak sajolah ba a pakambangannyo. Satantang pituah Ungku Majilih, tantu awak ndak buliah pulo ikuik campua. Kini kok ka manampuah jalan sasuai aturan, kito sarahan sajolah ka Pekok," kecek Mak Inggih nan sadang main sepeda di buncak bukik.

Adolo nan ganjia. Anak sian Pekok maupek Mak Inggih di nan rami. Keceknyo Mak Inggih ko ndak pandai mamimpin. "Tanyato kapamimpinan Mak Inggih labiah buruak pado nan dahulu," kecek anak sian Pekok jo suaro kareh mancaraco. Kudian anak sian nan lain, marabuik pangareh suaro. Paja ko langsuang baranti baorasi.

Curito ko, tajadi di kampuang subarang, dulu maso bagolak. Kutiko diulang Mak Uniang di lapau simpang, manjalang mugarik, Raba ah kapatang, banyak urang tacangang. Tamasuak Malanca.

"Ba a lo bisa takah tu, Mak Uniang. Anak buah Pekok maupek Mak Inggih. Padohal Mak Inggih tu mamak kanduang si Pekok?" tanyo Malanca.

"Yo, Nca. Baitulah kalau karajo diupahan ndak ka ahlinyo," jawek Mak Uniang santai...
Previous Post Next Post